awak

awak, 

apabila saya memerlukan, 

awak sentiasa ada.

awak, 

apabila saya keseorangan, 

awak hadir memberi cahaya.

awak, 

ketika mana kesedihan datang menghurung hidup saya, 

awak menjadi penawar duka.

awak,

di mana kesusahan hadir menyempitkan saya, 

di situ awak datang dengan memberi kelapangan yang ada.

awak,

di masa kesakitan melekat di badan saya,

awak melegakan dengan senyuman awak yang manis belaka.

tapi,

saya, selalu menyakitkan awak.

saya, memberi luka dalam diri awak.

saya, terlalu sibuk dengan kerja.

saya, lupa untuk menemani awak.

saya, lupa memberikan senyuman pada diri awak.

saya, tidak mengendahkan diri awk.

saya,

baru tersedar yang diri awak sungguh berharga.

baru tersedar awak seorang yang istimewa.

baru tersedar awak memberikan kebahagiaan kepada saya.

baru tersedar awak sentiasa disisi saya.

tapi,

adakah ini sudah terlambat?

adakah telah banyak peluang yang awak berikan?

adakah saya perlu dihukum?

adakah saya ini seorang yang tak tahu menghargai?

p/s peace